Անեկդոտներ
Որդին հարցնում է հորը, թե որտեղից է ինքը: Հայրը, կարմրելով, կմկմալով, շրջանցելով ամենանուրբ պահերը, ամեն ինչ բացատրում է և հարցնում.– Հասկացա՞ր, որդիս:Ապշահար տղան.– Պարզվում է` բավականին հետաքրքիր է: Իսկ երբ մեր դասարանի Արմենն էր նույն հարցըտվել իր հայրիկին, նա պարզապես պատասխանել էր. <<Վարդենիսից>>:
Պապը հիշում է հին ու բարի ժամանակները.– Երբ ես փոքր էի, մայրս կարող էր ինձ խանութ ուղարկել 50 կոպեկով, և ես տուն էի վերադառնում 5 կգ կարտոֆիլով, երկու հատ մատնաքաշով, երեք շիշ կաթով, կես կգ պանրով, մեկ տուփ թեյով և մեկ կգ շաքարավազով: Իսկ հիմա հնարավոր չէ. չափից շատ են հսկող տեսախցիկները:
Պետին առաջ են քաշում: Գալիս է իր նախկին բաժին` հրաժեշտ տալու աշխատակիցներին.– Տղանե՜ր, շնորհակալություն ամեն ինչի համար: Ինչպե՞ս եք առանց ինձ մնալու: Նույնիսկխղճում եմ ձեզ: Իմ փոխարեն մի ապուշի կնշանակեն...Հնչում է տխուր մի ձայն.– Ըհը, էլի ապուշի են նշանակելու...
– Չգիտեմ ինչ գնեմ կնոջս ծննդյան տարեդարձի առթիվ:– Հարցրու իրեն:– Օ՛, ի՛նչ ես ասում: Ես այդքան փող չունեմ:
Կինը` ամուսնուն.– Սիրելիս, երեկ ինձ այնքան հաճոյախոսությունարեցիր: Նման բան քեզանից ես կյանքում չէի լսել:– Կներես, հարբած էի:
Հավանեցի՞ր, դե տեղեկացրու ընկերներիդ`
